Το έργο «SeBI: Διασφάλιση του συμφέροντος του παιδιού στην εκπαιδευτική διοίκηση» χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μέσω κονδυλίων που χορηγούνται από το πρόγραμμα Erasmus+: Υποστήριξη μεταρρυθμιστικών πολιτικών – Βασική Δράση 3: Κοινωνική ένταξη και κοινές αξίες: η συμβολή στο πεδίο εκπαίδευσης και κατάρτισης, με αριθμό αναφοράς 612177-EPP-1-2019-1-CY-EPPKA3-IPI-SOC-IN.

Η κύρια έννοια γύρω από την οποία διαμορφώνεται το έργο είναι η διασφάλιση του συμφέροντος του παιδιού, Αρχή η οποία έχει χρησιμοποιηθεί σε διάφορα διεθνή έγγραφα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδίως στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού του 1989 (στο εξής «η Σύμβαση»), καθώς επίσης στη Διακήρυξη του 1959 για τα Δικαιώματα του Παιδιού, στη Σύμβαση του 1979 για την εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεων κατά των γυναικών κ.ά..

Σύμφωνα με τη Σύμβαση, το συμφέρον του παιδιού πρέπει να αποτελεί πρωταρχικό μέλημα σε όλες τις ενέργειες και αποφάσεις που λαμβάνονται και επηρεάζουν τα παιδιά και να μη γίνεται οποιαδήποτε διάκριση λόγω φυλής, χρώματος, φύλου, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικών ή άλλων απόψεων, εθνικής, εθνοτικής ή κοινωνικής προέλευσης, ιδιοκτησίας, αναπηρίας ή οποιωνδήποτε άλλων ατομικών χαρακτηριστικών. Τα συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν ότι κάθε παιδί έχει εγγενές δικαίωμα στη ζωή και διασφαλίζουν στο μέγιστο δυνατό βαθμό την επιβίωση και την ανάπτυξη του παιδιού, καθώς επίσης το δικαίωμα έκφρασης της άποψής του σε όλα τα θέματα που το επηρεάζουν, ενώ οι απόψεις του θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη ανάλογα με την ηλικία και το επίπεδο ωριμότητας του παιδιού. Η προστιθέμενη αξία της συμπερίληψης της συγκεκριμένης Αρχής του συμφέροντος του παιδιού έγκειται στο πεδίο εφαρμογής της, καθώς, για πρώτη φορά διευρύνεται η δέσμευση των συμβαλλόμενων Κρατών να διασφαλίσουν ότι το συμφέρον του παιδιού τίθεται στο επίκεντρο της κυβερνητικής πολιτικής και των αποφάσεων που λαμβάνονται και επηρεάζουν τα παιδιά.

Έκτοτε, έχει αναπτυχθεί περαιτέρω η έννοια του συμφέροντος του παιδιού. Παράλληλα όμως, η πραγματικότητα έρχεται συχνά σε αντίθεση με τη νομοθεσία όσον αφορά στην εφαρμογή του, όχι μόνο σε περιπτώσεις όπου υφίσταται μια κοινωνική κρίση, οποιασδήποτε μορφής, αλλά και σε περιόδους κανονικότητας. Παρά το σημαντικό έργο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Συμβουλίου της Ευρώπης και άλλων Φορέων στον τομέα της διασφάλισης των δικαιωμάτων του παιδιού, στοιχεία που αφορούν όλη την Ευρώπη καταδεικνύουν ότι, τα επίπεδα παιδικής φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού αυξάνονται.